فرایند تولید لاکتوباسیل پروبیوتیکی با قابلیت اصلاح فلور میکروبی دستگاه گوارش مرغ گوشتی توسط دکتر رضا مجیدزاده هروی، استادیار گروه آموزشی علوم دامی، دکتر حسن کرمانشاهی، استاد گروه آموزشی علوم دامی، دکتر علیرضا هروی موسوی، دانشیار گروه آموزشی علوم دامی و دکتر محمدرضا نصیری، استاد گروه آموزشی علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد با شماره ثبت ۸۴۷۶۲ در دفتر اسناد و املاک کشور ثبت اختراع شده است. 
دکتر رضا مجیدزاده هروی، مجری طرح در توضیح این طرح با اشاره به مشکل دستگاه گوارش در پرورش طیور گفت: درمان معمول برای این مشکل استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها است که تنها اثرات پیشگیری دارند.
وی با بیان مشخصات طرح خود و پروبیوتیک ارائه شده در این طرح خاطرنشان کرد: پروبیوتیک ارائه شده در این طرح اثرات ضد باکتری‌های پاتوژن دارد که به صورت پودر تهیه و در داخل جیره مرغ‌های گوشتی قرار داده می‌شود.
مجیدزاده از نوآوری‌های موجود در این طرح خبر داد و گفت: در این طرح باکتری‌هایی که جدا می‌شود، بومی دستگاه گوارش خود طیور است و اثرات آنتی بیوتیکی دارد.
وی همچنین با اشاره به اثرات درمانی این آنتی بیوتیک، اظهار کرد: پروبیوتیک‌های موجود در بازار وارداتی است و این اولین ترکیب پروبیوتیکی است که به صورت بومی و از منشا دستگاه گوارش مرغ گوشتی تهیه شده است.
مجیدزاده از عدم همکاری کارخانه‌های تولید آنتی بیوتیک با این محصول خبر داد و خاطرنشان کرد: کارخانه‌هایی که مخمر خاصی تولید می‌کنند با اشاره به مسئله آلودگی محیط و طیور حاضر به فعالیت بر روی این محصول جدید نیستند.
وی ادامه داد: طی مذاکراتی با جهاد دانشگاهی مشهد قرار شده است که با استفاده از امکانات آزمایشگاهی، این مرکز تولید صنعتی این محصول را پیگیری کرده و مشکلات اولیه شناسایی و رفع شود.
مجیدزاده این طرح را پایان کار ندانست و گفت: ما در ادامه به دنبال گونه‌های پروبیوتیکی هستیم که اثرات ضدباکتری داشته باشد و همچنین بتواند قابلیت دسترسی مواد مغذی در دستگاه گوارش را افزایش دهد.
وی همچنین ابراز امیدواری کرد که این پروبیوتیک در سایر پرندگان نیز کارایی داشته باشد و در پایان ورژن جدیدی از این محصول با معرفی یکسری باکتری‌ها با گونه‌های جدید تهیه شود.
بر اساس این گزارش، این طرح بخشی از رساله دکتر مجیدزاده با عنوان «بررسی امکان تولید گونه‌های پروبیوتکی نو ترکیب با قابلیت تجزیه سیتات گیاهی در جوجه‌های گوشتی» بوده است که با همکاری دانشگاه پزشکی مشهد و اعضای هیأت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شده است.
دیدگاهتان را بنویسید