از بیماریهای متداول بوقلمون است که با خونریزی های شدید داخلی به علت پارگی آئورت شکمی و پارگی آئورت سینه ای رخ می دهد .
بوقلمونهای نر بزرگ و گاهی هم بوقلمونهای ماده و ماکیان(در سن ۸ تا ۲۴ هفتگی) مبتلا می شوند .
حداکثر مرگ سن ۱۲ تا ۱۶ هفتگی است .
غالبا بوقلمونهایی که رشد سریع تری دارند و از نظر جثه سنگین تر اند مبتلا می شوند .
پارگی آئورت مربوط به بالا بودن پروتئین مصرفی و یک دوره طولانی افزایش چربی خون می باشد .
در بوقلمونهای نر بالاترین میزان بروز این عارضه مصادف با بلوغ جنسی می باشد .
نشانه های بالینی: در بوقلمونهای نر و سریع الرشد، با شروع بیماری ، مرگهای ناگهانی دیده می شود . بعضی پرندگان به پشت بر روی زمین افتاده و بالهایشان را به شدت تکان و در عرض چند دقیقه می میرند .خون در دهان و منافذ بینی مشاهده می شود .
جراحات: در حالی که پرنده وضعیت عضلانی خوبی دارد ، رنگ پریده است و در محوطه بطنی مقدار زیادی خون لخته شده وجود دارد ، که یک یا هر دو کلیه را احاطه می کند و یا در کیسه های هوایی ، ریه ها و نای و محوطه دهان و بینی خون لخته شده وجود دارد . اگر محل پارگی در آئورت صدری باشد کیسه پریکارد مملو از خون لخته شده می شود . معاینه دقیق معمولاً نمایانگر پارگی در دیواره عروق خونی بزرگ است . در صورتی که محوطه داخلی بدن پر از خون باشد پارگی معمولاً در آئورت شکمی ، بین کلیه ها رخ می دهد.
تشخیص: بر اساس تاریخچه و جراحات بیماری صورت می گیرد .
پیشگیری: در پرندگان در حال رشد بوقلمونهای بزرگ نر سن ۱۲ تا ۱۶ هفته ، محدود کردن غذا جلوگیری از مصرف بیش از حد پروتئین و چربی می تواند در جلوگیری نقش موثری داشته باشد . استفاده از روشهای مدیریتی جهت آرام نگهداشتن پرنده مثل تاریک نگهداشتن سالن ، محدود کردن روشنایی روز ، در پرندگانی که به علت این بیماری تلف شده اند میزان مس در کبد پایین است ، ولی با افزودن مکمل مس تأثیری بر روی کاهش خسارات ندارد . درمان برای این بیماری وجود ندارد .
دیدگاهتان را بنویسید