در راستای تعیین شاخص های اپیدمیولوژی لنگش در میان اسب های نژاد عرب در اهواز و علل و عوامل مستعد کننده به آن، مطالعه حاضر از نوع آینده نگر طراحی و اجرا شد.
در این مطالعه دو سری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفتند. اطلاعات سری اول مربوط به پنج اسب داری در سطح شهر اهواز بوده که به عنوان نمونه های تحت مطالعه و سری دوم اطلاعات مربوط به بیماران مراجعه کننده به بیمارستان دانشکده دامپزشکی اهواز بدون در نظر گرفتن علت اولیه برای مراجعه بوده که به عنوان موارد بیمارستانی مورد بررسی واقع شده اند.
اطلاعات بدست آمده از نمونه های تحت مطالعه با سرکشی های منظم از اصطبل های انتخاب شده و اطلاعات مربوط به موارد بیمارستانی از بخش جراحی دام بزرگ بیمارستان آموزی دامپزشکی اهواز بدست آمد. از آزمون مربع کای برای بررسی آنالیز داده ها استفاده گردید.
مطالعه حاضر نشان داد که نرخ بروز لنگش برابر ۰.۰۹ مورد به ازای هر راس اسب در سال بود. خطر ابتلا به لنگش با افزایش سن بالاتر رفته و در اسب های مسن بیشتر بود. اندام های حرکتی قدامی مواجهه با بیشترین صدمات بودند و اغلب موارد لنگش در زمان کار با اسب بیشتر از سایر مواقع مشخص می شد. مشکلات ساق و مفصل معمولترین علل لنگش در نمونه های تحت مطالعه بود (۵۴.۵% و ۳۶.۳%). در موارد بیمارستانی اختلاف معنی داری میان نواحی درگیر مشاهده نشد. بیشترین موارد دچار لنگش در نمونه های تحت مطالعه در اسب های مسابقه سرعت دیده شد و این در حالی است که در موارد بیمارستانی اغلب موارد ابتلا را اسب های دارای کاربری تفریحی تشکیل می دادند.
چنین به نظر می رسد که عوامل مستعدهای همچون شرایط نامناسب پیست مسابقات و سایر مسیرهای تمرینی و تفریحی، غیر حرفه ای بودن مربیان، کم اطلاعی صاحبان اسب ها و سوارکاران، نارسایی و فشار بالای تمرینات، مشکلات ترکیب بدنی و ضعف مدیریتی، نقشی عمده در بروز لنگش در اسب های مورد بررسی در این مطالعه داشته اند.
کلید واژه: لنگش، علل، عوامل مستعد کننده، اسب عرب، اهواز
دیدگاهتان را بنویسید