کوسه‌ها و کمک به سرطان پستان
زیست‌شناسان دانشگاه آبردین در اسکاتلند حدس می‌زنند که می‌توان از پادتن منحصر به فرد lgNAR که تنها در خون کوسه یافت میشود، برای جلوگیری از رشد سلول‌های سرطانی استفاده کرد؛ و تحقیق بر روی آنها هم می‌تواند منجر به تولید داروهای جدید برای مبارزه با شایع‌ترین نوع این بیماری در انگلستان شود.
کار این گروه بر روی دو مولکول به نام‌های HER2 و HNR3 متمرکز خواهد شد که بر روی سطح سلول‌های سرطانی وجود دارند و با پیغام به سلول‌های سرطانی موجبات رشد و تقسیم آنها را فراهم می‌کنند. می‌توان از پادتن‌های lgNAR برای توقف کار این مولکول‌ها و جلوگیری از فرستادن سیگنال به سلول‌های سرطانی استفاده کرد.
دکتر هلن داولی عضو هیات‌علمی دانشکده پزشکی دانشگاه آبردین و سرپرست این تحقیق، می‌گوید: «پادتن‌های lgNAR برای این کار مطلوب هستند و با روشی کاملا متفاوت با پادتن‌های انسانی، و همانند ویروس‌ها و انگل ها، به هدف‌های مذکور می‌چسبند. آنها به این دلیل توان انجام این کار را دارند که بخش اتصال آنها بسیار کوچک است و بنابراین می‌توانند در فضاهایی که پادتن‌های انسانی به دلیل حجیم بودن توانایی جایگیری مناسب را ندارند، خود را جا دهند. ما می‌توانیم از اتصال بدیع lgNAR در راستای متوقف کردن کار دو مولکول HER2 و HER1 و در نتیجه آن، جلوگیری از پیشرفت سلول‌های سرطانی در رشد و تقسیم، بهره ببریم».
سطوح بسیار بالای HER2 را می‌توان در سطح سلول‌های سرطانی زنان مبتلا به سرطان پستان از نوع HER2 یافت. تقریبا ۲۵ درصد کل موارد ابتلای زنان به سرطان پستان، مربوط به این نوع خاص است. در حالی که سرطان پستان نوع HER2 در حال حاضر قابل درمان با دارو است، مقاومت در برابر این داروها به معضلی در حال رشد تبدیل شده است.
دکتر داولی همچنین افزود: «با کمکی که موسسه AICR به انجام این تحقیق می‌کند، ما می‌توانیم به دنبال امکان استفاده از lgNAR به عنوان یک روش درمانی برای درمان سرطان پستان در آینده باشیم. این روش اولین گام در یک فرایند بسیار طولانی است، اما اگر نظریه ما درست باشد، امیدواریم که داروهای ضد سرطان جدیدی را بر اساس پادتن‌های منحصر به فرد کوسه تولید کنیم».
سرطان پستان که در برخی کشورهای جهان به سرطان سینه مشهور است، مهلکترین سرطان در میان زنان به شمار میرود. فقط در انگلستان، ۸۵ درصد از زنان مبتلا به سرطان پستان که بیماری آنها تشخیص داده شده، دست کم ۵ سال زنده می‌مانند و ۷۵ درصد آنها شانس زندگی بیش از ده سال را دارند.
دیدگاهتان را بنویسید